اطفال شاخ را به قدوم موسم ربیع کلاه شکوفه بر سر نهاده

عطر خوب سیب داشت آن گل یاس سفید او که در قلب پدر نور امیدی دمید هدیه ای بود از خدا، آمد او از آسمان تا که عطرآگین شود، باغ های این جهان بارها چون مادری، او پدر را ناز کرد چون نسیم مهربان، اخم گل را باز کرد او بهشتی بود و رفت باز هم سوی بهشت آمد و در قلب ها نام زهرا» را نوشت