منظور از ناله های گریه آلود امام راستین

آسمان کویر این نخلستان خاموش وپر مهتابی که هر گاه مشت خونین وبی تاب قلبم را در زیر باران هاي غیبی سکوتش می گیرم ، ناله هاي گريه آلود آن روح درد مند وتنها را می شنوم .ناله هاي گريه آلود آن امام راستين وبزرگم را که همچون این شیعه گمنام وغریبش ، در کنار آن مدینه پلید ودر قلب آن کویر بی فریاد ، سر در حلقوم چاه فرو می برد ومی گریست . چه فاجعه ای است در آن لحظه که یک مرد می گرید .چه فاجعه ای !.1-آسمان کویر، این نخلستان خاموش : تشبیه 2-نخلستان خاموش : استع�

اجر و مزد گريه برای امام حسین علیه السلام و یاران باوفایش بسیار عظیم و بزرگ است و خداوند خود ضامن آن است. در ادامه به برخی از احادیث ائمه اطهار درباره فضیلت گريه بر مصیبت عظمای کربلا و اشک بر امام حسین (ع) اشاره می کنیم: امام صادق علیه السلام به یکى از گريه ‏کنان امام حسین علیه السلام فرمودند: رَحِم َ‏اللَّهُ دَمْعَتَک. خداوند این اشک هايت را رحمت نماید. منبع : اشک حسینی سرمایه شیعه» به نقل از کامل ‏ایارات ****** امام صادق علیه السلام فرمودن

ممکن است پس از مردن هنوز آه و ناله کنید بعد از مرگ هوایی که در درون ریه هاي شما باقی مانده سعی می کند از بدن خارج شود که این موضوع در نتیجه تکان هايی است که جسم شما بعد از مرگ متحمل می شود. وقتی که این هوا با سرعت زیاد از روی تارهاي صوتی شما می گذرد ممکن است صداهايی شبیه آه و ناله تولید کند.

نوزادان و كودكان ممكن است در خواب ناله یا گريه كنند و فریاد بزنند. بدن نوزادان هنوز چرخه ی خواب منظمی ندارد بنابراین بیدار شدن آنها با صداهاي عجیب و غریب معمول است. برای نوزادان كوچك ، گريه كردن مهمترین راه برقراری ارتباط است. بنابراین معمولا گريه میكنند و همچنین ممكن است در خواب هم شروع به گريه كردن كنند. تا زمانی كه كودك علائم دیگری مانند بیماری یا درد نداشته باشد ، این از نظر رشد طبیعی است و دلیلی برای نگرانی نیست.

متن دلنشین و پرمحتوی درباره امام علی درد علی علیه السلام دو گونه است، دردی که از ضربه ی ابن ملجم در فرق سرش احساس میکند و درد دیگر درد بسیار بزرگتر ی است که او را تنها در نیمه شب هاي خاموش به دل نخلستان هاي اطراف مدینه کشانده و به ناله درآورده است. ما تنها بر دردی می گرییم که از ابن ملجم در فرقش احساس می کند، اما این درد علی علیه السلام نیست؛ دردی که چنان روح بزرگی را به ناله آورده است ، تنهايی است، تنهايی که ما آن را نمی شناسیم.

از تاب رفت و طشت طلب کرد و ناله کردو آن طشت را ز خون جگر باغ لاله کردخونی که خورده در همه عمر از گلو بریختخود را تهی زخون دل چند ساله کردنبود عجب که خون جگر، گر شدش بجامعمریش روزگار همین در پیاله کردنتوان نوشت قصه درد و مصیبتشور می توان ز غصه هزاران رساله کردزینب درید معجر و آه از جگر کشیدکلثوم زد به سینه و از درد ناله کردهر خواهری که بود روان کرد سیل خونهر دختری که بود پریشان کُلاله کردیا رب به اهل بیت ندانم چه سان گذشتآن روز شد عیان که رسول از

موسی بن سیار که از یاران حضرت رضا علیه السلام است ،‌می‌گوید:روزی همراه ایشان بودم همین که نزدیک دیوارهاي طوس رسیدیم صدای ناله و گريه‌ای را شنیدم . من به جست و جوی آن رفتم . ناگاه دیدم جنازه‌ای را می آورند در این حال حضرت از مرکب پیاده شده. . موسی بن سیار که از یاران حضرت رضا علیه السلام است ،‌می‌گوید : ‌روزی همراه ایشان بودم همین که نزدیک دیوارهاي طوس رسیدیم صدای ناله و گريه‌ای را شنیدم . من به جست و جوی آن رفتم .

در آنجا آتشی بود که بدون چوب می سوخت . سرهاي جدا از بدن که ناله می زدند و امام به ما می گفت دنبال من بیایید و نترسید و به اطرافتان دقت نکنید . وقتی به آب رسیدیم هر سطلی که در درون آب می انداختیم، بریده می شد . و از درون آب قهقهه ای بلند، شنیده می شد . امام به درون آب رفت و پایش لغزید و به درون آب افتاد و ما فریادهاي وحشتناکی می شنیدیم .
 

زیارت اربعین و ما ، بخش سومارتباط باامام حسین وعزاداری عبادت است،وهرعبادتی فرائضی داردونوافلی ."معرفت" درراستای وظائف ما نسبت به امام حسین آن چنان مهم است که از "فرائض حسینی" است ، همانطوریکه ؛ سینه زدن، ناله کردن و گريه کردن در ردیف "نوافل حسینی" است.این رکن بنام"معرفت"مشتمل برچندواجب است که جملگی درزیارت اربعین نهفته است:۱- اعتقادبه مقام امام وتوجه درجات ملکوتی او۲- آگاهی از موقعیت زمانی اووسیره اش۳- الگوگیری عملی از او درمعنویت ،اخلاق و ن

علی به بچه‌ها گفت:” مواظب باشید صدای گريه‌تان بلند نشود.”  خودش اما بیش‌تر از همه بی‌تابی می‌کرد. اسماء آب ریخت، او فاطمه‌اش را غسل داد.– ام کلثوم! زینب! سکینه! فضه! حسن! حسین! بیایید تان خداحافظی کنید که دیدار بعدی توی بهشت است.بچه‌ها سرشان را گذاشتند روی سینه‌ی مادر شروع کردند به گريه. در همین لحظه دست‌هاي فاطمه از کفن بیرون آمد و ناله‌ی پر مهرش شنیده شد؛ حسن و حسین را در بغل گرفت.از آسمان ندا آمد:” یا علی! بچه‌ها را از مادرشان �

داغیم چون سپند مپرس از بیان ما در سرمه بال میزند امشب فغان ما عرض کمال ما عرق آلود خجلت است ابر است اگر بلند شود آسمان ما ما را چو شمع باب گداز آفریده اند یعنی زمغز نرم تر است استخوان ما شبنم صفت زبسکه سبکبار میرویم بوی گل است ناقه کش کاروان ما چون شعله سر بعالم بالا نهاده ایم خاشاک وهم نیست حریف عنان ما شوخی نگاه ما نفروشد چو آئینه عمریست تخته است زحیرت دکان ما پرواز ناله نیز بجائی نمیرسد از بس بلند ساخته اند آشیان ما رنگ شکسته آئینه بیخودی بس

بسمه تعالی گشته عالم غرق ماتم در عزاى جوادالائمه/کرده زهرا ناله بر پا از براى جوادالائمه یوسف زهرا به سن نوجوانى گشته مسموم/مى‏ دهد جان در میان حجره ‏ى در بسته مظلوم شهادت مظهر جود و سخا و علم و معرفت امام جواد (ع) تسلیت و تعزیت باد.

ناله كن اى دل به عزاى على گريه كن اى دیده براى على كعبه ز كف داده چو مولود خویش گشته سیه پوش عزاى على عمر على عمرۀ مقبوله بود هر قدمش سعى و صفاى على دیدۀ زمزم كه پر از اشگ شد یاد كند، زمزمه‏هاى على تیغ شهادت سر او را شكافت كوفه بُوَد، كوه مناى على عالم امكان شده پر غلغله چون شده خاموش صداى على نیست هم آغوش صبا بعد از این پیك ظفر بخش لواى على منبر و محراب كشد انتظار تا كه زند بوسه به پاى على ماه دگر در دل شب نشنود صوت مناجات و دعاى على آه كه محروم ش�

بسمه تعالی کو به کو منزل به منزل مرغ دل پر میزند خاک پای شیر حق بر دیده ی تر میزند میرود گاهی مدینه گاه دیگر کربلا یا که در محراب خون بر سینه و سر میزند کوچه هاي کوفه ظلمانی اثر ماه نیست منتظر بنشستگان کی یار ما در میزند می‌نشیند در کنار بستر شیر خدا ناله با دلداگان عشقَُ بهتر میزند می سپارد گوش خود را بر نوای مجتبی با حسین هم ناله گردد بوسه بستر میزند میفشاند اشکُ همراهی کُند با اشکِ عشق بر دل از اشک حسین با ناله خنجر میزند زانوی غم در بغل بگرف

 تف : گرما ، حرارت                               کام : دهان                         دیده : چشمدوات : قلم دان                                     خامه : قلم                        آه : تأسفخسرو : پادشاه ، در این جا امام حسین ( ع )                                       بحر : دریاآل نبی : خاندان پیامبر ( ص )                   بر : بیابان ، خشکی               بَر : سینهعطشان : تشنه لب                                  نسل : فرزند           

امام رضا (ع) فرمودند : امام حسن (ع) در موقع مرگ گريه می کرد . به ایشان عرض کردند : شما چرا گريه می کنید ، در حالی که جایگاه بلندی نزد پیامبر دارید و بیست مرتبه ، پیاده به سفر حج رفته اید و تمام اموال حتی کفش هايتان را سه مرتبه در راه خدا تقسیم کرده اید ؟ » فرمودند : إنما أبکر اخصلیتی : لهول المطلع و فراق الأحبه ؛ به دو چیز اشک می ریزم : یکی ، هول مطلع ایستادن در روز قیامت و گرفتاری هاي گوناگون پس از مرگ و فراق و جدایی از دوستان » .

در قسمت قبل گفتم که عبارت :(ناله هاي گريه آلود آن امام راستين وبزرگم را که همچون این شیعه گمنام وغریبش) تشبیه ادبی نیست . اما چرا این عبارت ، با توجه به آن که همه خصوصیات یک تشبیه را دارد ،نمی تواند از نظر ادبی  یک تشبیه به حساب آید ؟ از نظر ادبیات ، تشبیهی ارزش ادبی دارد که خیال انگیز وغیر واقعی باشد و ذهن انسان را برای درک ارتباط بین مشبه ومشبهٌ به  به تلاش وادارد واز رهگذر درک این ارتباط لذت ادبی به انسان دست دهد ؛ مثلاً وقتی شما می گویید: اح�

دلش دریای خون، چشمش به در بودامیدش دیدن روی پسر بودپدر می‎ گشت قلبش پاره پارهپسر می‎ کرد بر حالش نظارهپدر چون شمع سوزان آب می شدپسر هم مثل او بی‎تاب می شدپسر از پرده ‎ی دل ناله سر دادپدر هم جان در آغوش پسر داد                                         شهادت مظلومانه ی هشتیم اختر تابناک ولایت تسلیت باد

در آن هنگامه غم آلود مدینه که علی علیه السلام را به زور به طرف مسجد می بردند، فاطمه زهرا علیهاالسلام میان جمعیت آمد و بین امام و آنان قرار گرفت و فرمود: سوگند به خدا، نمی گذارم پسر عموی مرا ظالمانه به سوی مسجد ببرید. وای بر شما چه زود به خدا و رسولش خیانت کردید، با اینکه رسول خدا (صلی الله علیه وآله) پیروی از ما و دوستی با ما را به شما سفارش کرده بود. آنگاه که امام را مظلومانه و با ستم به مسجد بردند، حضرت زهرا علیهاالسلام وارد مسجد شد و فرمود: ره�

بین مسیر هوا مه‌آلود بود، مرد دورِ روبه‌رو را نمی‌فهمیدی جنه یا آدمه. تا دوردست‌ها هیچکس‌ نبود. نگاهم افتاد اونور اتوبان، درخت‌هايی که شبیه قبرستون توی مه فرو رفته بودند. سرد بود؟ خیلی سرد بود. روی همه‌چیز یک هاله شبنم نشسته بود. نگاهم رفت سمت درخت‌ها، سمت‌ زمین‌هاي بایر جلوشون، از ذهنم گذشت وِردی بخونم و از روی خیابون و ماشین‌ها رد بشم. یک نقطه‌ی آبی بشم و لابه‌لای درخت‌هاي مه‌آلود غیب بشم. دینگ! توی مسیر برگشت اما فهمیدم پشت درختا�

کار تو همه مهر و وفا بود، رضا (ع) جان پاداش تو، کی زهر جفا بود، رضا (ع) جان آن لحظه که پرپر زدی و آه کشیدی معصومه مظلومه (س)، کجا بود رضا (ع) جان؟ بر دیدنت آمد چو جوادت (ع) ز مدینه سوز جگرش، یا ابتا بود رضا (ع) جان تنها نه جگر، شمع‌صفت شد بدنت آب کی قتل تو این گونه روا بود، رضا (ع) جان تو ناله زدی، در وسط حجره و زهرا (س) بالای سرت نوحه‌سرا بود رضا (ع) جان یک چشم تو در راه، به دیدار جوادت (ع) چشم دگرت کرب و بلا بود، رضا (ع) جان جان دادی و راحت شدی از زخم

  کار تو همه مهر و وفا بود، رضا (ع) جانپاداش تو، کی زهر جفا بود، رضا (ع) جان آن لحظه که پرپر زدی و آه کشیدیمعصومه مظلومه (س)، کجا بود رضا (ع) جان؟ بر دیدنت آمد چو جوادت (ع) ز مدینهسوز جگرش، یا ابتا بود رضا (ع) جان تنها نه جگر، شمع‌صفت شد بدنت آبکی قتل تو این گونه روا بود، رضا (ع) جان تو ناله زدی، در وسط حجره و زهرا (س)بالای سرت نوحه‌سرا بود رضا (ع) جان یک چشم تو در راه، به دیدار جوادت (ع)چشم دگرت کرب و بلا بود، رضا (ع) جان جان دادی و راحت شدی از زخم زبان�

  کار تو همه مهر و وفا بود، رضا (ع) جانپاداش تو، کی زهر جفا بود، رضا (ع) جان آن لحظه که پرپر زدی و آه کشیدیمعصومه مظلومه (س)، کجا بود رضا (ع) جان؟ بر دیدنت آمد چو جوادت (ع) ز مدینهسوز جگرش، یا ابتا بود رضا (ع) جان تنها نه جگر، شمع‌صفت شد بدنت آبکی قتل تو این گونه روا بود، رضا (ع) جان تو ناله زدی، در وسط حجره و زهرا (س)بالای سرت نوحه‌سرا بود رضا (ع) جان یک چشم تو در راه، به دیدار جوادت (ع)چشم دگرت کرب و بلا بود، رضا (ع) جان جان دادی و راحت شدی از زخم زبان�

شهادت امام باقر (ع)حضرت امام محمد باقر ( ع ) 19 سال و ده ماه پس از شهادت پدر بزرگوارش حضرت امام زین العابدین ( ع ) زندگى كرد و در تمام این مدت به انجام دادن وظایف خطیر امامت , نشر و تبلیغ فرهنگ اسلامى , تعلیم شاگردان , رهبرى اصحاب و مردم , اجرا كردن سنتهاى جد بزرگوارش در میان خلق , متوجه كردن دستگاه غاصب حكومت به خط صحیح رهبرى و راه نمودن به مردم در جهت شناخت رهبر واقعى و امام معصوم , كه تنها خلیفه راستين خدا و رسول ( ص ) در زمین است , پرداخت و لحظهاى از ای

دو قدم مانده كه پاییز به یغما برود این همه رنگ قشنگ از كف دنیا برود هر كه معشوقه بر انگیخت گوارایش باد دل تنها به چه شوقی پی یلدا برود گله ها را بگذار ، ناله ها را بس كن روزگار گوش ندارد كه تو هی شكوه كنی زندگی چشم ندارد كه ببیند اخم دلتنگ تو را فرصتی نیست كه صرف گله و ناله شود تا بجنبیم تمام است ، تمام مهر دیدی كه به بر هم زدن چشم گذشت یا همین سال جدید ، باز كم مانده به عید این شتاب عمر است ❤️❤️❤️❤️❤️

مشهور در میان علمای شیعه این است که امام در سحرگاه نوزدهم ماه مبارک رمضان سال چهلم هجری ضربت خورد، و درشب بیست و یکم وقتی یک سوم از شب گذشته بود به شهادت رسید. در این شب امام علیه السلام فرزندان و اهل بیت خود را جمع کرد و با ایشان وداع فرمود که: خداوند پس از من نگهدار شما باشد. نیکو وکیلی است خداوند و همو مرا کفایت خواهد کرد» امام سپس فرزندان و اهلبیتش را به نیکیها وصیت فرمود. آن شب اثر زهر بر بدن امام علیه السلام ظاهر شده بود و هر خوردنی که برای

یکی از اصحاب امام صادق (علیه السلام) بنام سدیر شیرفی گفت:حضرت صادق (علیه السلام) بمن فرمود: ای سدیر! آیا هر روز قبر حسین بن علی (علیه السلام) را زیارت می‌کنی؟عرض کردم: خیر.فرمود: چقدر شما جفاکارید!وسپس فرمود: در هر جمعه زیارت می‌کنید؟عرض کردم: خیر.فرمود: در هر ماه زیارت می‌کنید؟عرض کردم: خیر، فرمود: در هر سال زیارت می‌کنید؟عرض کردم: گاهی زیارت می‌کنیم.فرمود: ای سدیر! چقدر به حسین (علیه السّلام) جفا می‏‌کنید! آیا نمی‌دانی خداوند دو میلیون فرش�

ای طفل جانبازم لاله ی احمرم شش ماهه سربازم نور چشم ترم غنچه پرپرم میروی از برم لالایی اصغرم (دیدی وقتی طفل نوزادگريه میکنه بهونه میگیره هی خواهر میگیره بغلش برادر میگیره هی میگی بده خودم ارومش کنم دیگه وقتی دید اروم نمیشه ابی عبدالله گفت بدید بچمو خودم ارومش کنم اصغرم اصغرم) تیری که هنجرت را به خون اغشته پسرم ، مسماری بوده که محسن را هم کشته آن مسمارو این تیر عمه را کرده پیر لالایی اصغرم (امام زین العابدین تو بازار مدینه داشتن میرفتن ی وقت صد

سلام مولا
هر سال محرم که میشه وقتی میرسیم به تاسوعا و عاشورا متوجه قلب داغدارتون میشم
متوجه کم کاری هاي خودم
همش به خودم میگم چرا باید مولا تنها باشه 
چرا من اونقدری که باید تلاش نکردم تا الان همنوا با شما عزاداری کنم
اینکه من داغونم و لایق نیستم توش حرفی نیست 
ولی تمام فکرم اینه نکنه بقیه هم مثل من باشن 
مولا تو این شبا یاوری داری کنارت باشه 
کسی که پا به پاتون گريه کنه
پا به پاتون ناله بزنه
کسی که حواسش بهتون باشه 
حواسش باشه یه لیوان آب دست

15رمضان سالروز ولادت امام حسن مجتبی و روز اکرام را به همه رهروان راستين راهش تبریک می گوییم. بی گمان جود و بخشش و انفاق از خصلتهاي والای انسانی است که مطلوب همه انسانهاست و موجب ایجاد الفت و همدلی در میان آنها می شود. امامان معصوم(ع) جملگی در کنار سایر خصلتهاي اخلاقی و انسانی که داشتند به جود و بخشندگی نیز معروف بودند که امام حسن(ع) نیز در میان آن بزرگواران از این حیث از برجستگی و عظمت خاصی برخوردار است.