هیچــکس بـــه یـــار خـود نمی‌رسد وقـتی پس از پائیز زمســـــتان می‌رسد در شــــکوه بـرف غمــــگین شتـــاء درد هــم بی‌تــــاب و حیـــران می‌رسد سینــة من در عزای خاطرات مــرده است صوت قلبم از پس یک کوه ویران می‌رسد گـه‌گــداری که دلم شب‌خانة غــم میشود از زمینم تا خودِ خورشـید، طوفــان می‌رسد آخ از ایـــــــن دل‌ضربـه‌ها و کشـــته‌ها آخرش جــور و جفای تو به کیهان می‌رسد پرنده سار برای مطالعه دیگر اشعار ا
درباره این سایت