کودهیومآپاچی

خانه های چوبین/رضا افضلیبه پسران عزیزم و خانواده های نازنینشان در تورنتونورث یورک و خانه های باصفای باز درخوابگاه ماست در شب های پایان سفرسر چو بر بالش گذارم، می رسد برگوش منصوت رود و، جیغ جغد و، نعرۀ وحش دگریادم آید ازدرختان شکسته روی رودوزهجوم تند باد و، خشم سیل خاره درمی رسد بانگ گوزن و زوزۀ گرگان پیردر زمستان های بی رحم و شب بیداد گردر اتاق چوبی ام بینم به چشمان خیالبند بازی های میمون را، به روی شاخ ترگوش هوشم بشنود از قیژ قیژ چوب هاجیک �